De Chartreux kat is een stevig, kortharig Frans ras dat in de oudheid begeerd was vanwege zijn jachtvermogen en zijn dichte, waterafstotende vacht. Het husky, robuuste type van dit ras wordt soms primitief genoemd, noch cobby, noch klassiek. Hoewel ruim gebouwd, zijn Chartreux extreem soepele en behendige katten; verfijnd, nooit grof of onhandig.
Persoonlijkheid
Chartreux katten zijn mogelijk door monniken uitgenodigd om het klooster tegen knaagdieren te beschermen. Tegenwoordig zijn Chartreux katten echter populair omdat ze geweldige metgezellen zijn. Wie kan een kat weerstaan die je begroet met een machtig spinnen en een raadselachtige glimlach? Ze zijn beminnelijk, loyaal, liefdevol en aanpasbaar, en als je naast je Chartreux gaat zitten, krijg je steevast een prachtig zacht lapje aanbiddende blauwe kat. Chartreux zijn de sterk stille types van kattenliefhebbers; ze houden hun opmerkingen voor zichzelf, zelfs als ze naast lege voedselschalen staan. Chartreux kan hun mond openen alsof ze miauwen, maar er komt geen geluid uit. Als ze vocaliseren, is het meestal met kleine piepjes of trillingen – het is verbazingwekkend om piepgeluiden te horen uit die grote, krachtige lichamen en sterke kaken.
Ze spinnen echter met het grootste enthousiasme, vooral als je hun favoriete snack serveert. Bovendien zorgt quality time met hun favoriete personen altijd voor een glimlach. Desalniettemin hebben Chartreux-katten een rustig maar goed ontwikkeld gevoel voor humor en genieten ze van een goede grap, vooral als het ten koste gaat. Bekend om hun jachtkunsten en hun sterke jachtinstinct, houden ze van speelgoed dat beweegt, bij voorkeur door menselijke kracht. Gevederde speeltjes die door de lucht dwarrelen zijn bijzondere favorieten. Ze leren gemakkelijk apporteren en genieten van stoeien met andere katten en soms zelfs een aangename hond – en hun menselijke vrienden natuurlijk. Het zijn heel intelligente katten; ze leren snel hun naam en als je van een goede uitdaging houdt, kun je ze zelfs leren komen wanneer je belt – als ze in de stemming zijn natuurlijk. Deze kat is de perfecte katachtige vriend; in ruil voor een kom eten.
Geschiedenis
De Chartreux (uitgesproken als shär-TRUE), een echte blauwe kat met een Mona Lisa-glimlach en een vriendelijk temperament, is de bijdrage van Frankrijk aan de kattenliefhebber. Omdat de Chartreux al zoveel eeuwen bestaat, is het moeilijk met zekerheid te zeggen waar en wanneer deze zich voor het eerst heeft ontwikkeld. Zoals de meeste rassen met een lange geschiedenis, is het verhaal van Chartreux het spul van legendes. Het meest populaire verslag vertelt dat de Chartreux werd gefokt door monniken in het Grande Chartreuse-klooster, het belangrijkste klooster van de kartuizerorde, ten noorden van Grenoble in het zuidoosten van Frankrijk. Zoals het verhaal gaat, fokte de kartuizerorde van monniken in het klooster, in hun vrije tijd tussen bidden, likeur maken en wapen smeden, Chartreux-katten met dezelfde vaardigheid en toewijding waarmee ze hun wereldberoemde geel en groen creëerden Chartreuse likeuren. Naar verluidt ze fokten de katten selectief op rustige stemmen om de meditaties van de monniken niet te verstoren. Het is een mooi, romantisch verhaal, maar een verhaal is waarschijnlijk alles, aangezien in de kronieken van het klooster geen melding wordt gemaakt van katten, blauw of een andere kleur.
Een vermelding van het Chartreux-ras is echter te vinden in de Histoire Naturelle (Natural History) uit 1749 met 36 delen van de Franse bioloog Comte de Buffon, die vier kattenrassen opsomt die in die tijd in Europa veel voorkwamen: Domestic, Angora, Spanish en Chartreux . Volgens Jean Simonnets definitieve boek The Chartreux Cat uit 1980 kwamen de Chartreux waarschijnlijk uit het Nabije Oosten en was de kat die door de Italiaanse natuuronderzoeker Ulisse Aldrovandi (1522–1605) werd beschreven als de kat van Syrië, waarschijnlijk zijn voorvader. In het boek van Jean Simonnet toont een illustratie van de Kat van Syrië een gedrongen kat met effen blauwe kleuren en levendig, licht amandelvormige koperkleurige ogen. Naast de kat, een bruine muiskoe, een bewijs van het sterke jachtinstinct van de Chartreux, en een van de redenen waarom het ras zo hoog aangeschreven stond. De Chartreux werd vanuit koopvaardijschepen uit de landen van het Nabije Oosten naar Europa gebracht en werd een Frans ras. Dat de Chartreux überhaupt heeft overleefd, is een bewijs van het uithoudingsvermogen en de flexibiliteit van het ras, aangezien leden van het ras eeuwenlang niet werden behandeld met de vriendelijkheid en liefde die ze vandaag hebben verdiend. Voornamelijk straatkatten, ze werden gewaardeerd om hun rattenvangende dapperheid en, voor een tijdje, om hun luxe vachten. Zoals Jean Simonnet opmerkt: “Je kunt echt zeggen dat de Chartreux-katten die ons vroeger liefhadden niet de ‘beste tijd’ hadden met onze landgenoten.” De moderne geschiedenis van het ras begon in de jaren 1920 toen twee zussen, Christine en Suzanne Leger, ontdekten een kolonie pluche, kortharige blauwe katten in de stad Le Palais op het eiland Belle Ile voor de kust van Bretagne in het noordwesten van Frankrijk. Deze vrij rondlopende katten woonden op het terrein van een ziekenhuis en kwamen overeen met de beschrijving van de Chartreux. (Het ziekenhuis werd toevallig door een religieuze orde geleid.) De mensen van Le Palais noemden ze ‘ziekenhuiskatten’ en de Leger-zusters werden meegenomen met hun schoonheid en dikke blauwe jassen.
Christine en Suzanne Leger waren de eersten die serieus met het ras werkten en in 1931 exposeerden ze de katten in Parijs. Het ras werd populair, maar de Tweede Wereldoorlog kwam tussenbeide en decimeerde het land en het ras. Na de oorlog werden de weinige overgebleven Chartreux gefokt met blauwe Britse kortharen, Russische blues en Perzen om de bloedlijnen gaande te houden. Vandaag, du chat des Chartreux (The Chartreux Cat Club) werkt om de Chartreux te behouden, promoten en beschermen. De Chartreux maakte zijn reis naar de Verenigde Staten in 1970, toen wijlen Helen Gamon uit La Jolla, Californië, de eerste Chartreux uit Frankrijk importeerde. Het ras behaalde in 1987 de status van CFA-kampioen; vandaag accepteren alle Noord-Amerikaanse verenigingen de Chartreux als een ras op zich.
Lichaam
De Chartreux heeft een robuuste lichaamsbouw, met een middellange lengte met brede schouders en een diepe borst. Dit ras heeft sterke botten en de spiermassa is stevig en dicht.
Hoofd
De Chartreux heeft een ronde en brede kop met een krachtige kaak en volle wangen. Het ras heeft een hoog, zacht voorgevormd voorhoofd en een rechte neus van gemiddelde lengte / breedte met een lichte stop op ooghoogte. De snuit is relatief klein, smal. Deze kat heeft een lieve, glimlachende uitdrukking.
Oren
Medium in hoogte en breedte; hoog op het hoofd; zeer rechtopstaande houding.
Ogen
Afgerond en open; alert en expressief. Kleurbereik is koper tot goud; een heldere, diepe, schitterende sinaasappel heeft de voorkeur.
Poten
Benen relatief kort en fijngebeend; recht en stevig. Voeten zijn rond en middelgroot; kan bijna sierlijk lijken in vergelijking met lichaamsgewicht.
Staart
Staart van gemiddelde lengte; zwaar aan de basis; taps toelopend naar ovale punt. Levendig en flexibel.
Vacht
Halflang en licht wollig van structuur; moet breken als een schapenvacht in nek en flanken. Veerkrachtige ondervacht; langere, beschermende toplaag. Let op: mate van wolligheid hangt af van leeftijd, geslacht en leefgebied, volwassen mannetjes vertonen de zwaarste vacht. Zachtere, dunnere vacht toegestaan bij vrouwen en katten onder de twee jaar.
Kleur
Elke tint blauwgrijs van as tot leisteen; tips licht geborsteld met zilver. Nadruk op kleur helderheid en uniformiteit in plaats van schaduw. De voorkeurstoon is een helder, smetteloos blauw met een algehele iriserende glans.