De Noorse boskat is een stevige kat met een onderscheidende dubbele vacht en gemakkelijk herkenbare lichaamsvorm. Dit is een langzaam rijpend ras en bereikt volledige groei op ongeveer vijf jaar oud.
Persoonlijkheid
Natuurlijke atleten, Noorse boskatten onderzoeken graag loketten, boekenkasten en de meest verheven pieken van hun kattenbomen. Wegies zijn actief en speels en behouden hun vrolijke geest tot ver in de volwassenheid, maar laat je niet misleiden door de indrukwekkende spieren van het ras en de buitenkant voor alle weersomstandigheden. Ze zijn lief, vriendelijk en gezinsgericht en houden van hun menselijke metgezellen.
Ondanks de wilde jaren in de bossen van Noorwegen – of misschien juist daardoor – knuffelen ze liever dan dat ze rondsnuffelen. Misschien, omdat ze jaren in het barre klimaat van Noorwegen hebben doorgebracht, verbaast niets hen ook veel. Ze nemen nieuwe mensen en nieuwe situaties op de voet; zoals katten gaan, zijn Noorse boskatten de sterke, stille types. Ze zijn daarentegen geweldige spinnen, vooral wanneer ze naast hun favoriete mensen zitten. Extravert en gezellig, ze hebben de neiging zich niet met één persoon te verbinden, maar houden onvoorwaardelijk en enthousiast van iedereen.
Geschiedenis
De Noorse Boskat, in Noorwegen skogkatt (boskat) genoemd, is een natuurlijk ras en ondanks een verwilderd uiterlijk is het geen afstammeling of hybride van welke wilde kattensoort dan ook. Boskatten zijn waarschijnlijk vanuit Europa in Noorwegen aangekomen, afstammelingen van huiskatten die door de Romeinen in Noord-Europa zijn geïntroduceerd.
Er wordt aangenomen dat de Noorse Boskat al heel lang bestaat, aangezien er in de Noorse mythologie verschillende vermeldingen van grote langharige katten bestaan. Schattingen van wanneer deze kattenverhalen zijn geschreven, lopen sterk uiteen. De meeste Noorse mythen werden doorgegeven door mondelinge traditie en werden uiteindelijk vastgelegd in wat de Edda-gedichten werden genoemd, ergens tussen 800 CE en 1200 CE geschreven. Deze mythen suggereren dat huiskatten al honderden, mogelijk duizenden jaren in Noorwegen zijn geweest. Of de katten in de mythen Noorse Boskatten zijn, staat ter discussie.
Toen katten in de noordelijke landen aankwamen, waarschijnlijk met menselijke kolonisten, handelaren of kruisvaarders, waren de voorouders van het ras waarschijnlijk kortharig, omdat de door de Romeinen vervoerde katten uit Egypte kwamen (over het algemeen) en kortharige variëteiten waren. De katten hebben het overleefd en zijn zich na verloop van tijd aangepast aan het zware klimaat. Noord-Noorwegen, waar de zon nooit ondergaat van 12 mei tot 1 augustus, en waar de winternachten dienovereenkomstig lang en donker zijn, bleek een harde test voor deze katten. In de loop van de eeuwen dat ze door de Noorse bossen slenterden, ontwikkelden ze lange, dichte, waterbestendige jassen, winterharde constituties, snelle verstanden en verfijnde overlevingsinstincten.
De eerste inspanningen om de Boskat als een apart ras te laten herkennen, begonnen in de jaren dertig. Na de Tweede Wereldoorlog kwam het ras echter bijna uit met uitsterven. Pas in de jaren zeventig begonnen de kattenfans in Noorwegen te werken aan het behoud van de Noorse boskat.
Wegies (zoals de Noorse Boskatten liefkozend worden genoemd) arriveerde in 1980 in de Verenigde Staten. TICA, de eerste die het ras erkende, accepteerde de Noorse Boskat voor kampioenschapscompetitie in 1984. Het ras bereikte de CFA-kampioenschapsstatus in 1993.
Lichaam
Stevig gespierd en goed uitgebalanceerd, van gemiddelde lengte, stevige botstructuur, met een krachtig uiterlijk met een brede borst en een aanzienlijke omvang zonder dik te zijn. Flank heeft een grote diepte. Mannetjes kunnen groot en imposant zijn; vrouwtjes zijn misschien verfijnder en kleiner.
Hoofd
Gelijkzijdige driehoek, waarbij alle zijden even lang zijn, gemeten vanaf de buitenkant van de basis van het oor tot de punt van de kin. De hals is kort en zwaar bespierd. De neus loopt recht van de wenkbrauwrand naar het puntje van de neus zonder een breuk in de lijn. Het platte voorhoofd loopt door in een zacht gebogen schedel en nek. De kin is stevig en moet in lijn liggen met de voorkant van de neus. Het is zacht afgerond in profiel. De snuit maakt deel uit van de rechte lijn die zich naar de oorbasis uitstrekt zonder uitgesproken snorhaarkussentjes en zonder knijpen.
OREN
Middelgroot tot groot, afgerond aan de punt, breed aan de basis, zowel aan de zijkant van het hoofd als bovenop het hoofd, alert, met de oorschelp een beetje zijwaarts gericht. De buitenkant van de oren volgt de lijnen vanaf de zijkant van het hoofd tot aan de kin. De oren zijn zwaar gemeubileerd.
Ogen
Groot, amandelvormig, goed geopend en expressief, schuin geplaatst met de buitenste hoek hoger dan de binnenste hoek. Oogkleur is meestal tinten groen, goud, groen-goud of koper. Witte katten en katten met wit kunnen blauwe of vreemde ogen hebben.
Poten
Medium, met achterpoten langer dan voorpoten, waardoor de romp hoger is dan de schouders. Dijen zijn zwaar gespierd; onderbenen zijn aanzienlijk. Van achteren gezien zijn de achterbenen recht. Van de voorkant gezien lijken de poten “tenen uit”. Grote ronde, stevige poten met zware tuften tussen de tenen.
Staart
Lang en bossig. Breder aan de basis. De lengte is meestal gelijk aan het lichaam vanaf de basis van de staart tot de basis van de nek. Kan waakharen hebben.
Vacht
Onderscheidende dubbele vacht, bestaande uit een dichte ondervacht, bedekt met lange, glanzende en gladde waterafstotende haren die langs de zijkanten hangen. Het slabbetje bestaat uit drie afzonderlijke secties: korte kraag in de nek, koteletten aan de zijkant en frontale kraag. Broeken zitten vol op de achterpoten. De vacht kan in de winter voller zijn dan in de zomer omdat de dichte ondervacht in de winter zijn volle ontwikkeling heeft. Zachtere jassen zijn te vinden bij schaduwrijke, effen en tweekleurige katten.
Kleur
Elke kleur en patroon is mogelijk, behalve die welke hybridisatie vertonen, wat resulteert in de kleuren chocolade, sabel, lavendel, lila, kaneel, reekalf, puntbeperkt (markeringen van het Himalaya-type) of deze kleuren met wit. Kleur en patroon zijn vaak duidelijk en duidelijk. In het geval van de klassieke, makreel- en gevlekte tabbies moet het patroon goed gemarkeerd en gelijkmatig zijn.