De algehele indruk van de Somalische kat is die van een goed geproportioneerde middelgrote tot grote kat, stevige gespierde ontwikkeling, lenig, met een alerte, levendige interesse in alle omgevingen, met een gelijkmatige instelling en gemakkelijk te hanteren. De kat moet het uiterlijk van activiteit, gezonde gezondheid en algemene kracht geven.
Inhoudsopgave
Persoonlijkheid
Koop geen Somalische kat als je een kat wilt die kan worden meegenomen voor een harige deur stop, of als je een kat wilt die gewoon de hele dag in huis blijft liggen. Met alle deugden van de Abessijn en versierd met een prachtige halflange vacht, is de Somalische kat een mooie en onstuimige toevoeging aan elk huishouden.
Net als de Abessijn is de Somalische kat krachtig en levendig, heeft hij een sterk gevoel voor kattenhumor en heeft hij echt behoefte aan spelen. Alles is een spel voor een Somaliër; sommigen zullen apporteren, maar velen geven er de voorkeur aan om die bal door de gang te achtervolgen en hem dan op en neer te slaan, rond en rond, totdat hij terug naar je voeten rolt zodat je hem opnieuw en opnieuw kunt gooien. Als het onder iets rolt waar ze het niet uit kunnen halen, dan komen ze terug en geven je een blik met grote ogen of een zachte tik, zodat je opstaat en de bal weer in het spel brengt. Toverstokken en hengels met veren zijn een enorme hit; je hebt een afsluitbare kast nodig voor als de speeltijd voorbij is.
Liefhebbers zeggen dat de Somaliërs meer delen dan alleen een voorbijgaande gelijkenis met de sluwe vos; Somaliërs weten meer manieren om schattige kattenkwaad uit te halen dan een vat vossen. Hoe schattig je vindt dat hun kattenkwaad vaak afhangt van het uur – het is minder schattig als je om 04:00 uur wakker wordt geschud door de luide knal van een breekbare prullaria die de vloer raakt. Ze zijn zeer intelligent, wat bijdraagt aan hun talent voor ondeugend amusement. De Somaliër is actief, nieuwsgierig en opgewekt en vindt het heerlijk om door het huis te huppelen, kasten te openen en in het algemeen in de problemen te komen.
Hun stemmen zijn zacht, hun geest actief en hun eten is altijd leeg. Ze zijn ook vaak vastberaden katten; als ze eenmaal een idee in hun harige hoofdjes hebben, kunnen ze niet worden ontmoedigd. Ze zijn niet agressief over dat idee dat tussen hun oren door rolt; ze zijn gewoon vasthoudend. Somaliërs zijn mensgericht en aanhankelijk, maar zijn geen schootkatten. Ze houden er niet van om geknuffeld te worden en wanneer ze worden opgepakt, zijn ze meestal allemaal wiebelen totdat je toegeeft en ze neerlegt. Als je op de bank ontspant, zijn ze liever dichtbij dan op jou. Ze willen echter betrokken zijn bij elk aspect van je leven. Open een la en je Somalische kat zal er zijn om naar binnen te kijken en ook een nieuwsgierige poot erin te steken. Somaliërs zijn het beste home-entertainment dat je kunt kopen, en ze lijken meer op mensen dan op katten – kleine, harige, hyperactieve mensen.
Geschiedenis
Niemand weet zeker wanneer en waar de eerste Somalische kat verscheen; sommige voorstanders denken dat de lange vacht een spontane natuurlijke mutatie was in de Abessijn. Genetische studies geven echter aan dat de Somalische kat waarschijnlijk rond de eeuwwisseling in Engeland zijn ontstaan toen fokkers, met weinig fokdieren, langharige katten gebruikten in hun Abessijnse fokprogramma’s.
Eind jaren tien en eind jaren veertig, tijdens de nasleep van de Eerste en Tweede Wereldoorlog, toen zoveel rassen tot bijna uitsterven waren gedaald, werden fokkers gedwongen andere rassen in hun Abessijnse bloedlijnen te mengen om het ras gaande te houden. Raby Chuffa van Selene, een mannelijke Abessijn die in 1953 vanuit Groot-Brittannië naar de Verenigde Staten kwam en die op de stambomen van veel Abessijnen voorkomt, wordt op dit continent beschouwd als de vader van het Somalische ras; alle Canadese en Amerikaanse Somaliërs zijn terug te voeren op deze kat.
De stamboom van Raby Chuffa is terug te voeren op Roverdale Purrkins, een Engelse Abessijnse vrouw wiens moeder, mevrouw Mews, van onbekende afkomst was en waarschijnlijk het langharige gen droeg. Mevrouw Mews werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door een zeeman aan fokker Janet Robertson gegeven. Mevrouw Mews bracht later twee kittens voort: Roverdale Purrkins, geregistreerd als een Abessijn, en een zwarte niet-geregistreerde reu. Robertson gebruikte Purrkins om haar Roverdale-cattery te starten. Haar katten en andere Abessijnen van Britse afkomst werden geëxporteerd naar Europa, Australië, Nieuw-Zeeland, Canada en de Verenigde Staten. Toen langharige kittens opdoken in Abessijnse nesten (mogelijk wanneer twee Abessijnen die het recessieve gen voor lang haar droegen samen werden gefokt), werden de kittens stilletjes weggegeven, omdat er van geen enkele fokker gedacht wilde worden dat hij Abessijnse lijnen had die “besmet” waren met de langharig gen. Pas in de jaren zestig begonnen fokkers, die de aantrekkingskracht zagen van een langharige versie van een ras dat snel aan populariteit won in Noord-Amerika, serieus om van deze schipbreukelingen een eigen ras te maken. Tegelijkertijd begonnen fokkers in Canada, Europa, Australië en Nieuw-Zeeland ook met het nieuwe ras te werken. Sommige Abessijnse fokkers wilden niets te maken hebben met deze langharige non-conformisten en wilden de connectie die de naam “Langharige Abessijn” zou opleveren niet aanmoedigen.
Abessijnse fokker Evelyn Mague, een van de eerste Amerikaanse fokkers die met het langharige ras werkte nadat ze twee van haar Abessijnen had gevonden, Lynn-Lee’s Lord Dublin en Lo-Mi-R’s Trill-By, droeg het langharige gen. Ze bedacht de naam “Somali” omdat Somalië grenst aan Ethiopië, het land dat vroeger Abessinië heette en waarnaar de Abessijn vernoemd was. In 1972 richtte Mague de Somalische katten club op en begon de Somalische enthousiastelingen bij elkaar te brengen. In 1975 werd de aan CFA gelieerde International Somali Cat Club opgericht en in 1979 behaalde de Somali de kampioensstatus in de CFA.
Lichaam
Torso middellang, lenig en sierlijk, met een goed ontwikkelde spierkracht. Ribbenkast is afgerond; rug is licht gewelfd waardoor het lijkt alsof een kat op het punt staat te springen; flankniveau zonder opgetrokken. Conformatie treft een medium tussen de extremen van cobby en slanke lange types.
Hoofd
Gemodificeerde, licht afgeronde wig zonder platte vlakken; de wenkbrauw-, wang- en profiel lijnen vertonen allemaal een zachte contour. Een lichte stijging van de neusrug naar het voorhoofd, dat van goede grootte moet zijn met een breedte tussen de oren die zonder onderbreking in de gebogen nek uitmondt. De snuit moet zachte contouren volgen in overeenstemming met de schedel, gezien vanaf het voor profiel. De kin moet vol zijn, niet onder voor beet of boven voor beet, met een afgerond uiterlijk. De snuit mag niet scherp zijn en er mag geen sprake zijn van snippiness, foxiness of snorren.
Oren
Groot, alert, matig puntig, breed en hol aan de basis. Oor op een lijn naar de achterkant van de schedel. Het binnenoor moet horizontale plukjes hebben die bijna tot aan de andere kant van het oor reiken; bosjes wenselijk.
Ogen
Amandelvormig, groot, briljant en expressief. De schedelopening is niet rond en ook niet oriëntaals. Ogen geaccentueerd door donkere huid van het deksel omringd door een lichtgekleurd gebied. Boven elk een korte donkere verticale potloodstreep met een donkere potloodlijn die doorloopt van het bovenste ooglid naar het oor. Oogkleur goud of groen, hoe rijker en dieper van kleur hoe beter.
Poten
Benen in verhouding tot de romp; voeten ovaal en compact. Bij het staan geeft de Somalische kat de indruk behendig en snel te zijn. Tenen vijf vooraan en vier achteraan.
Staart
Met een volle borstel, dik aan de basis en licht toelopend. Lengte in balans met romp.
Vacht
Textuur voelt zeer zacht aan, extreem fijn en dubbel gecoat. Hoe dichter de vacht, hoe beter. Lengte: een halflange jas, behalve over de schouders, waar een iets kortere lengte is toegestaan.
Kleur
Blozend, rood, blauw en reekalf. Warm en stralend. Tijk: duidelijk en gelijkmatig, met donker gekleurde banden die contrasteren met lichtere gekleurde banden op de haarschachten. Kleur ondervacht helder en helder voor de huid. Diepere kleurschakeringen zijn gewenst, maar de intensiteit van het tikken mag niet worden opgeofferd voor de kleurdiepte. De voorkeur gaat uit naar ongemarkeerde katten op de onderkant, borst en benen; staart zonder ringen. Markeringen: donkerdere schaduw langs de ruggengraat die doorloopt tot aan de staartpunt; donkerder schaduw op het spronggewricht, schaduw toegestaan op de punt van de elleboog; donkere lijnen die zich uitstrekken van ogen en wenkbrauwen, jukbeen schaduw, stippen en schaduwen op snorhaar kussentjes zijn wenselijke verbeteringen, ogen geaccentueerd door fijne donkere lijnen, omringd door een lichtgekleurd gebied.